Зыбка

Людмила Нестуля
               Рыба-призрак ждет в тени:
               Только зыбку окуни,
               Край свою оставит метку
               На поверхности волны.
               
               Метка будет не горька:
               Волны вспенятся слегка.
               Рыба-призрак не изменит
               Состояние песка.
               
               Мягкий блик сошел и сел,
               Тишину преодолел.
               Рыба-призрак утаила
               Силу падающих тел.
               
               И теперь они - она -
               Знать не знают,
               Что волна,
               Разоряет чьи-то сети,
               Поднимается со дна.