Дзякуй, неба, за сняжынкi,
Што ляцяць нiбыта манна -
Зноў зiма зачаравала
Чысцiнёю непадманнай.
А, калi лагодны ветрык
Камячкi пяшчотна кружа,
Мне здаецца несапраўдным
Гэта злое слова «сцюжа»,
I душа мая сагрэта
Зноў зiмовай прыгажосцю…
Колькi ciлы, колькi cвета! –
То садоў бiблейскiх госцi
Прыляцелi з весткай дзiўнай!
Толькi холадна iм стала...
Неба – лепшая Радзiма.
Да яго душой дастала,
Але зноў i зноў малюся
Аб маёй Бялюткай РУсi…
…ў карагодзе ля бярозкi
Cада райскага пялёсткi…
24.01.2003 г.