Калi мае вочы гарэлi
Ад дзiуных дзiцячых iдэй,
Зрабiу мне мой дзядзька арэлi ,
Каб сэрцу было весялей.
З сяброукамi прыйдзеш,бывала,
I бавiш на гойдашцы час.
Бабуля мяне ужо шукала,
А я уцякала у адказ.
Ружовае лета ляцела,
Знiкала яго хараство,
Я з кнiжкамi у Мiнску сядзела,
А у вёску iзноу - на Раздво!
Зiмовыя днi вечарэлi,
Далёка было да вясны,
Пад снежнаю коудрай арэлi
Чароуныя бачылi сны.
I гэтак дзяцiнства ляцела,
Знiкала яго пачуццё,
Я доуга прыехаць хацела,
Але ж гарадское жыццё...
Старыя пацiху старэлi
У хатках утульных сваiх.
Зняу дзядзька аднойчы арэлi
I лаву зрабiу замест iх.
Увосень тут падае лiсце
I сумна на неба глядзець.
А я прыбягу,як калiсьцi,
З дзяцiнствам сваiм пасядзець.
*Арэлi(бел.яз.) - качели.