Я хварэю... Як жа быць? -
Мне няма чаго рабіць!
І ад гэтага гультайства
Распачаў я дом ляпіць...
За гадзіну ўсё зрабіў,
Пра акенцы не забыў.
Каб у дом пралезці змог я,
Сам, напэўна, там бы жыў.
Час пайшоў марудна зноў...
Тут прыходзяць да бацькоў
Вельмі добрыя сябры
Са студэнцкае пары.
Зазірнулі ў мой пакой,
Закрычалі: «Божа мой!
Дом ці цуд ? – той архітэктар,
Што зрабіў яго, – герой!».
Раптам я загаласіў:
«Гэты домік я зляпіў,
І ніякі архітэктар
Тут нічога не рабіў!».
Пачалося нараспеў:
«Як ты змог ды як паспеў?».
Я ў адказ сказаў сур’ёзна:
«Проста, дужа захварэў...».
Я хварэю... Як жа быць?
Мне няма чаго рабіць...
І ад гэтага гультайства
Пачынаю нешта... шыць!..