Прысвячаецца беларускаму мастаку
Алесю Пушкіну.
На белым экране -
Кадры жыцця:
Крывавыя раны
Твайго пачуцця.
Прыціхшыя хлопцы
У зале сідзяць,
Малюнкі, як вочы,
З экрана глядзяць.
І ў дзень і ў ночы
Стогне душа...
Блакітныя вочы
Твайго малыша...
Над родным прасторам
Калышацца сцяг...
З*яўляюцца творы
Ва ўсіх на вачах...
Усмешка на твары -
Да роспачы крок...
Жыццёвая кара -
Сівее вісок.
Ёсць думы і мроі -
Жывы чалавек!
А пэндзэль, як зброя,
Малюе свой век...
13.08.2008г.,
на встрече с художником, во время просмотра фильма о нем появились такие строки...