Аднойчы зірнуўшы ў вакенца,
Дзеткі анёлка спаткалі,
Быў ён маленькім, як коцік,
Вочкі блішчэлі аддана.
Дзетак цікавіў анёлак-
Прыгожы, дзівосны і складны,
Спрытна крыльцы яго трапяталі,
Вясёлкай паветра вітала,
Анёлка з дзівоснага краю!
Льецца ракою усмешка,
Пакой поўніцца марай,
Кожны анёлка змяняе, як знае,
Натхненне сусвет абдымае.
Кожнаму анелак дастаўся,
Беражэ маленькі ад бяды,
Пажадай і атрымаеш - дапамогу па жыцці...
Звечарэе, месяц узыйдзе,
Каб глядзець у вокны тых,
Хто прагнаў свайго анёлка.
Непатрэбен быў ён... ЗНІК!