На тебя смотрю
молча я,
умирая от
горечи,
ягода моя
волчая,
странница моей
полночи.
Сколько жизней в прах
прожито
и на ветер слов
брошено...
Даже не поняв,
кто же ты,
я себе простил
прошлое.
Ни к чему теперь
спрашивать,
если не успел
загодя.
Только почему
страшно мне,
волчая моя
ягода?