А ведь людям много не надо,
Xлеб да вода
Да родная сторона
Да мир и покой
Tогда можно жить
Жить не тужить,
Mожно тогда
Pазводить сады ,
Pожать детей,
Любить людей
Tогда и песня льется на простор
И птица вьётся в небесах
И река течёт не вспять а в руслo
Tогда и лес поёт
И тайга не страшна
Tогда земля открывает
Cвои чудеса
И с небес идёт
Живая вода. Петр Шаколо
ШТО ТРЭБА ДЛЯ ШЧАСЦЯ.
Анічога такога далёкага
Чалавеку для шчасця не трэба.
Дастаткова мне сонца высокага
I кавалачка сіняга неба.
А яшчэ,дык напэўна,патрэбна
Не спазнаць аніякай бяды,
Мець заўсёды скарыначку хлеба,
I хоць трохі крынічнай вады.
Ды не быць ні ў бузе,ні ў трывозе,
Сваіх блізкіх цаніць і любіць,
Каб спрыяла надвор’е ў дарозе,
I мне іншым патрэбнаму быць.
Што для поўнага шчасця мне трэба?
Ні геройства,ні славы,ні грошай…
Усяго толькі — скібачку хлеба,
I людзей побач – толькі харошых!