Сам сабе зрабіў турму,
Вам, сябры, нашкодзіў!
Нарок сябе пісьменнікам -
Дурны! Злачынец! Безназоўны...
Вы ж прынімалі моўчкі,
Радкі, ганебны строчкі,
Я зноў і зноў, пісаў іх,
Ад зары да ночкі...
Сябры! Вы ж не маўчыце -
Я сам жа, не маўчу!
Памылкі пакажыце,
Вам па-людскі кажу.
Я ж сэрца адчыняю
Калі пішу "хлусню",
Ганебна праганяю,
Халодну галаву.