Падымайся Радзіма! Ворагаў зграі,
Роднае слова крыўдуюць, знішчаюць!
Народ беларускі падданны!
Польская шляхта зноў гаспадарыць,
Зноў паспалічыя рэчы маўляе,
Пра велькую мэту "ад мора да мора"-
Ад рускага гора, да польскага гора,
Беларускага слова, ніхто не пытае!
Падзел паспаліты даўно зацьвярдзелы,
Католік- галоўны спявак на вяселлі!
А хто там крыўдуе і стогне ад працы,
Сіраціна-народ - без бацькі, без маці,
Па розныя хацінам яго падзялілі,
Суддзям за працу нездарма праплацілі,
Каб жыў беларус з палякам у "шчасці",
Вечну "сяброўскую згоду" пакласці,
Каб ад расеі яго "бараніці",
"Роднай мове дармова" вучыці...
Сваё кіраўніцтва паўсюль насадзілі,
Наладзілі вязняў "злачынцам" радзімы.
Дзе ж перамога польскае божа?
Калі мы палякі - чаго ў аблозе?
Ці мы расейцы? - рускае божа-
Чаму падарунак злачынцу зрабілі?
Матуля дзіцяць, чаму адтуліла?
І прыйдзе "сьвядомасць"і "у наша ваконца"
Ня іх тут радзіма..Ня ім свеціць сонца!