На развітанне.
Пакінуўшы, нічога не кажы.
Маўклівым сумам подых неба поўны.
Мой дзень, нібы рассечаны няроўна
На гэтым развітальным рубяжы.
Ты не кажы: шукаць прычын і слоў
Не трэба – нас яны выводзяць самі,
Караюць і адорваюць ізноў
Заблытаннымі, дзіўнымі шляхамі.