Измена

Татьяна Квашенко
Души отдушина
Стихом удушена.
Искра, что свыше нам,
Была потушена.

На зло стиху душа
Ложится с ложностью,
Но как же хороша –
До невозможности.

А незаслуженно
Забытый суженый
С чужою рифмою
Спит, оконфуженный…