Вазьму аловак і паперу,
Пачну пачуцці рыфмаваць.
Усё збалелае даверу
Лісту, не здольнаму змяняць.
Няхай у словах застанецца.
Мо апасля, праз шмат гадоў,
Хто-небудзь сэрцам адгукнецца
На ўсё, што знойдзе між радкоў.
Мо, прачытаўшы тыя перлы,
Успомніць нехта і мяне
І ўсё святло душы няўмерлай
Жывымі гукамі пралье…
22.05.2010
Паэтычная старонка Таццяны Дзям'янавай www.lightynna.ru