Як быццам бы знікненне нашых мэт…
Калі б я змог убачыць толькі свет,
Які мігне у акне, схаваецца за нашы боль,
Стварэнняу лік!
А, мо, найлепш, самому дзесьці знікнуць,
У забыцці?
Схавацца, больш ніяк не выказать сябе
У тым абліччы.
Калі б Нішто было,
Мы, нават, не зауважылі б таго.
Напэуна б, нават, не адчулі
Тым шостым пачуццём,
Якое нам раней дапамагала.
Але ж, пакуль, жыву.
Існую.
Як тое іншае стварэнне.