Вялікую раку не перайсці, калі яна глыбока,
Не пераплыць, калі не бачна краю...
І не спыніць, калі яна з высока,
На востраў ваш, так шпарка гоніць хвалі!
Але чаму не варушыцца?
Чаму чакаць, пакуль яна навалай знішчыць,
захопіць у палон тваю сядзібу...
Давайце усе ж з'яднаем нашу моцу,
збудуем дамбу моцную, хай будзе перашкодай!
Да той пары, пакуль найдыйдзе холад,
і спыніць хвалі гэтыя пад моцнай коудрай!
Які, часткова, стане нашаю "свабодай"...