Дзе межы прасечаны зброяй,
І сцяг трымаюць, як палон,
Дзе клоняць плечы уніз,
Бліжэй, быццам, да Бога...
Каб найхутчэй канец, ім, надыйшоў.
А вакол скрыні з ежай...
Быццам свістапляска!
Бясконца вісне на плячах жывых,
Тых, што с кален сваіх падняцца,
Нязмогуць, трупы ўсе злічыў...
Ізноў запал паўстанне зрэе!
У барацьбу уступае дух святы,
Ён зноў бялее, потом чырванее,
Пакуль не сгасне, на касцях чужых...
Свае пакуты более значны,
Калі яны не чутны для цябе,
Ты, перастанеш за народ змагацца,
Ты, станеш біцца за сябе!
Каб больш пад скрыняй не згінацца,
Каб не цягнуць бязконцы воз,
Які калісьці быў настолькі цяжкі,
Што ты паўстаў, змагаўся!
ПЕРАМОГ...