Wislawa Szymborska
NIC DAROWANE
Nic darowane, wszystko pozyczone.
Tone w dlugach po uszy.
Bede zmuszona soba
zaplacic za siebie,
za zycie oddac zycie.
Tak to juz urzadzone,
ze serce do zwrotu
i watroba do zwrotu
i kazdy palec z osobna.
Za pozno na zerwanie warunkow umowy.
Dlugi beda sciagniete ze mnie
wraz ze skora.
Chodze po swiecie
w tlumie innych dluznikow.
Na jednych ciazy przymus
splaty skrzydel.
Drudzy chcac nie chcac
rozlicza sie z lisci.
Po stronie Winien
wszelka tkanka w nas.
Zadnej rzeski, szypulki
do zachowania na zawsze.
Spis jest dokladny
i na to wyglada,
ze mamy zostac z niczym.
Nie moge sobie przypomniec
gdzie, kiedy i po co
pozwolilam otworzyc sobie
ten rachunek.
Protest przeciwko niemu
nazywamy dusza.
I to jest to jedyne,
czego nie ma w spisie.
(Krakow, 1993.)
***
Вислава Шимборская
НИЧЕГО ДАРЁНОГО
Дарёного нет ничего, всё одолжила.
Я в долгах – как в шелках.
Отныне буду должна собой
за себя расплатиться
и отдать жизнь – за жизнь.
Так уж сложилось,
что сердце придётся вернуть
и потроха – возвратить,
и каждый палец – отдельно.
Договор менять поздновато.
Взыщут всё, снимут всё,
вплоть до последней шкуры.
Живу-поживаю
среди сплошных дебиторов.
Одни из них за крылья
должны рассчитаться.
Другие – хотят не хотят, –
по накладной всё вернут.
Для нас в этом балансе
любая плоть – только в долг.
Все реснички-тычинки –
только в кредит.
Опись подробная
и, очень похоже,
мы остаёмся ни с чем.
Никак не припомню,
где, когда и зачем
я решилась
открыть этот счёт.
Протест векселей по нему
мы называем душой.
Пожалуй, только её
в опись и не внесли.
(Вольный перевод: Киев, 7 марта 2011. - Св. Фомы Аквинского)