Эдмунд Петрик. Стихи

Лев Бондаревский
Edmund Pietryk

Czarny Aniol

Od czego oddziela cie wieczna zaslona gdy
Bog liczy paciorki potu na twoim czole –
to sie uklada w swietlisty rozaniec
dla niegojacych sie blizn zycia
Czai sie w ulu miod smierci i
czuwa Czarny Aniol na najbielszej z chmur
W szpitalnej Eucharystii w sakramencie
chorych
wachasz zapach piolunowych godzin
i lowisz szelest krwi w mgle wlochatych
tesknot
To niebo ptakow posiwialych
To ogrod kwiatow skamienialych

 Чёрный  ангел

 От чего отделяет тебя вечная завеса когда
 Бог считает капли пота на твоём лбу -
 Это складываются  светящиеся четки
 для незаживающих шрамов жизни
 Скрывается в улье мед  смерти и
 бодрствует Черный Ангел  на белейшем из облаков                               
 В больничном таинстве причащения
 больных
 чуешь запах полынных часов
 и ловишь шелест крови во мгле мохнатой
 тоски
 Это небо птиц поседевших
 Это сад цветов окаменевших

Pelnia

Spojrz w oczy przeznaczenia a zobaczysz ze to sa
puste oczodoly Sa tam plomyki piekla i
namiastka nieba Zaplatany w gaszczu
swych zyl Kasany nerwobolem
Sciga sie mglawica w zastrzyku tramalu
Taki jest wystroj celi smierci
Taki jest zapach spopielonych modlitw
Wilcze kly losu Skamienialosc starosci
Dlawisz sie swym oddechem
Tylko noc jest pelnia ciszy

Полнота

 Взгляни в очи предназначения и увидишь что
 глазницы  пусты   Там  огни ада и
 замена неба        Запутанный в гуще
 своих жил  Уязвляемый невралгией
 затуманиваешься инъекцией трамала
 Таков вид твоей камеры смерти
 Таков запах  испепелённых молитв
 Волчьи клыки судьбы Окаменелость старости
 Давишься своим дыханием
 Только ночь полна тишины
o
Gazeta Kulturalna Poezja Proza Krytyka Historia Sztuka Muzyka Numer 3(175) marzec 2011