Адзін гаварыў: “Прыгажосць — “Квадрат!
Убачу калі я вуглы прамыя,
Адразу раблюся бязмерна рад,
Што нават пад сэрцайкам нешта ные”
Пярэчыў другі: “Прыгажосць ёсць “Круг”!
І сонца святло пасылае за краты,
І ты памыліўся, шаноўны друг,
Калі палічыў прыгажосць квадратам”.
А трэцці крычаў: “Прыгажосць ёсць “Ромб!” —
“Трохкутнік” — “О, не!” — “Піраміда!” — “Кропка!” —
Грымеў шматгалосы натоўп, як гром,
І раптам падняўся мудрэц нетаропка.
І ціха настала, нібы ў бары,
Сказаў ён: “Для спрэчак няма прычыны:
Усё пррыгажосць! — прашаптаў стары, —
Такая яна, якімі глядзяць вачыма”.