ЗАНОСЧИВЫЙ КАБАН
Бывает — правда очи колет...
Раз гнал пастух свиней на поле.
Один заносчивый Кабан,
Что влез в деревне в каждый жбан,
За утро все обшарил зауголья,
Теперь был столь надменно-важен,
Что свой пятак задрал на сажень.
Превыше всех он сам себя считал,
Однако же о том не знал,
Что в нечистотах морда вся.
И вот один тут Порося,
Увидев этот макияж,
И молвит: — Дяденька, твой хрюндель грязен!
Нехорошо для свина даж
Ходить таким, как ты, чумазым...
Кабан оскалил пасть. Кабан низложен:
— Из-за тебя краснеть я нынче должен!
Такое мне сказать осмелятся немногие,
Так это ж — демагогия! —
Кабан наш лается и растоптать клянётся:
— И места мокрого, — кричит он, — не найдётся!
Ты мой свинячий рейтинг опустил! —
И так он поросёнка укусил,
Что тот рыдал до самой ночи.
Кабан смотреть хотел не очень
Чистейшей правде в очи.
9.06.2011
Кандрат Крапіва
Ганарысты парсюк
Бывае праўда ў вочы коле...
Раз гнаў пастух свіней у поле.
Адзін вялізарны Парсюк,
Які абегаў вёску ўсю,
За раніцу абшнырыў завуголле,
Цяпер такі меў выгляд важны,
Што носа не дастаць і сажнем —
Вышэй за ўсіх ён сам сябе лічыў,
А што ў самога на лычы,
Не бачыў гэтага, аднак.
І вось адзін тут Падсвінак,
Які заўважыў бруд раней,
І кажа: — Дзядзечка, твой лыч у брудзе!
Нязграбна гэта й між свіней,
А што ж, калі заўважаць людзі?
Парсюк наставіў хіб, Парсюк раз'юшан:
— Цераз цябе я чырванець прымушан!
Такое мне сказаць асмеляцца ня многія,
Дык гэта ж — дэмагогія! —
Парсюк наш лаецца, не дараваць клянецца:
— І месца мокрага,— крычыць,— не застанецца!
Ты мой свінячы гонар закрануў!—
І так ён Падсвінака грызянуў,
Што той за сажняў пяць адскочыў.
Парсюк не надта быў ахвочы
Глядзецца праўдзе ў вочы.
1927