Праз пальцы прапускаю я пясок,
Пясчаны колер мне казыча рукі
І чуюцца, як быццам, незнарок,
Яго сыпучыя, як шэпт празрысты, гукі…
Напамінаюць аб часах яны,
Што я ў жыцці губляю выпадкова.
Так хочаца прызначаныя дні
Пражыць яскрава і беспамылкова.