З гары пакаціўся ўніз…
Пазбіўся…
і плачу!
А нехта так шпарка ўніз,
Як на санках! -
Рагоча!
Там хтосьці уверх…
падняцца не можа-
Аж стогне!
Бо нехта ўзлез на яго,
Як на крэсла –
Бадзеры!
Вунь ён назірае…
І піша, там, нешта ў сшытак.
Яны размаўляюць…
Яна толькі выйшла…
Надвор’е цудоўна,
Прастор – маляўнічы!
Чаму ж не пяецца?
І я тут здзівіўся….