Застаўся сам насам, з бядой і з сабой…
Чаму? Мне не зведаць… Магчыма, мой лес!
Усе кажуць, што нехта плануе яго,
Але ж… Я такога прыняць, ані змог…
Я ж сам заплятаю словы свае,
Адзенне на змену, ім, з нітак вяжу,
То сэнс упрыхожу, то скрыю яго!
І моцна пужаюсь, калі іх змаўчу…
Заўседы сам насам, з бядой і з сабой,
Пад коўдрай схаваўся, сяжу ў цішы -
Пужаюсь… Каб толькі ніхто не прыйшоў,
Каб лёс не злаваць - крычу ў лісты!