зімой, ты, ведаеш як холадна?
не той зімой якая на двары,
а той зімой, якая ў сэрцы водгукам
пакінула свае ільды
завеі снежныя, студзены завірухі,
усе ж нішто, у параўнанні с тым
халодным сэрцам позірам засцюжаным,
марозам тым, што розум захапіў
ці ведаеш, як холадна быць кімсьці,
але не тым, што будзе назаўжды-
не мая роля быць тут трэцім лішнім
тваім адным, альбо, нажаль, ні кім...