Давай дажывём да нашай вясны,
Да нашай с табой, высокай любові!
Крынічкі цякуць, нібы рушнікі,
Плятуць на нябесах гэтыя зоры.
Не будзем глядзець, камусьці ўслед,
Зайздросціць каханым, болей не будзем!
Хай месяц пакажа, увесь вольны свет,
Дзе нас не згледзіць іншым людзям!
Паднімецца сонца, прарве небасхіл,
Толькі яму з цемраю здужыць…
На вочах тваіх кроплі расы,
Слезамі шчасця хай будуць!
Калі за сцяжынкай нам не паспець -
Давай напрасткі, за высокія горы!
Вытокі кахання яны ручайкі,
Нас жа чакае вялікае мора…