Пра хлопчыка Федзю
Разышоуся хлопчык Федзя:
Малпу ухапiу за нос,
I набiу свайго мядзведзя,
Наступiу кату на хвост.
Мацi кажа: «Федзя,Федзя,
Ну цi можна так рабiць?»
Паглядзеу ён на мядзведзя
I гаворыць: «Буду бiць!»
Сабралiся цацкi, лялькi,
Падалiся да Наталькi.
Iх Наталька уciх шкадуе,
Падкiдае i цалуе.
I пытае Федзя мацi:
«Дзе падзелiся сябры?
Iх няма нiдзе у хаце,
Цi катаюцца з гары?»
«Усе твае ужо цацкi-лялькi
Прыжылiся у Наталькi».
«I не хочуць больш да Федзi,»-
Кажуць так яму суседзi:
- Так вось можна неузабаве
Пагубiць усiх сяброу.
I нiчога не паправiш,
Не вярнуцца яны зноу».
Ён абуу свае сандалi
I падауся да Наталлi.
Кажа дзеучыне знарок:
«Ад цябе уцек бычок.
Ён стаiць,гаворыць: « Му,
Я не ведаю чаму».
Пакуль бегала Наталька,
Ён забрау усе цацкi-лялькi.
Стау iх гушкаць, цалаваць:
«Буду сам вас шкадаваць.!»
май 2011г.