Не страць галоўнага ў віры жыцця,
Хай бессэнсоўнымі не будуць хвілі,
Што часам вельмі хуценька ляцяць,
Бы сны ці згадкі векапомнай былі.
Сярод штодзённай звыклай мітусні
На некалькі імгненняў прыпыніся.
Паслухай неба, проста адпачні,
У цемры чалавечай не згубіся.
Каштоўнасцей адвечных не змяні
На нешта мімалётнае, пустое.
Няхай ляцяць нястрыманыя дні,
А ты заўсёды будзь самім сабою.