Да Вашых вершаў, як да крыніцы,
Тулюся прагна, каб наталіцца
Настоем думак і адчуванняў –
Пітвом настрояў і разважанняў.
Сярод будзённай нуды пустэчнай
Яны здаюцца мне нечым вечным.
Кідаю сэрца ў ручай агністы
Са слоў бурлівых і струмяністых –
І раптам чую ўнутры сугучча
З ўсім, што, пэўна, паэта мучыць,
Над чым ён плача, з чаго смяецца
І што хавае ва ўласным сэрцы.
І бачу мудрасць у кожным слове,
І па-за словам – святло любові,
І спачуванне, і захапленне…
І ў кожным творы – жыцця трымценне...
Кладу ў скарбонку "Агульны сшытак" –
Прымаю шчырай душы здабытак.
19.03.2012