Дрэва шчасця – унікальная знаходка,
Што пад Лепелем, у Окане, расце:
Два ствала з адзінай кронай – аднагодкі –
Быццам людзі, што сышліся пакрысе.
Дрэва шчасця – гэта целы так зрасліся
У калісьці аб’яднаўшыхся хваін –
Нібы душы, што ў каханні абняліся,
Нібы лёсы, што злучыліся ў адзін.
Дрэва шчасця... Кажуць, што пад аркай тройчы
Прапаўзеш, абдымеш крохкую кару,
Перахрысцішся, папросіш шчасця моўчкі –
І твае жаданне споўніцца ў пару.
Дрэва шчасця… Ці вам гэта даспадобы?
Хто не марыць век у радасці пражыць?
Прытуліўся – і знікаюць усе хваробы,
Памаліўся – і сумленне не свярбіць.
Дрэва шчасця… Вось бы нам туды… Дык мы бы…
Веры ў цуд у апантаных не суняць!
Ажно едуць і з замежжа на сядзібу,
Каб свой лёс пад гэтым дзівам параўняць.
Дрэва шчасця! Сціплы скарб маёй Радзімы!
Трэба толькі ўслых жаданне загадаць:
Каб не згінуць, і каб мы былі адзіны,
І каб трохі шчасця людскага спазнаць…
23.05.2010
Паводле артыкула А. Кляшчука "Пад дрэвам шчасця" у "Звязде" ад 19 мая 2010 г.: