Давай з табою
Пагуляем у паэтаў:
У Інтэрнеце
Назбіраем чытачоў
І пасваволім
Проста так, без пэўнай мэты,
Нібыта дзеці,
Над мазаікаю слоў.
Давай уявім,
Што ствараюцца шэдэўры,
Якіх дагэтуль
Не чытаў яшчэ І-нэт,
Што маем права
На краі жыццёвай зеўры
Пабыць паэтам
І апець па-свойму свет.
Давай успомнім,
Што ў бязглуздзіцы бясконцай
Не мы – паэты
І што гэта ўсё – гульня.
Мы – толькі промні,
Толькі іскры Бога-сонца,
Якое летам
Залівае ночвы дня.
А лета згасне -
І настане дзень зімовы,
Скаваны ў камень
Пад прымусам маразоў.
І шчасце лясне –
Скамянее паступова
Паміж ільдамі
Недапісаных радкоў...
8.09.2011