Пришла серьёзная...

Алвенс
И небо-то
Не звёздное…
И ты
Пришла серьёзная,
К тому ж,
Раскрыла книжку –
А это
Всяк преслишком!

Ну ясен пень –
Не в мае!
Но как вопить –
Читая??
ЗвездАм над мной      
Не ржаться!
Начнаю отираться…      
Шутну,
Слегка, хохмишку...
Потом,
Скользну подмышку…
И от ветрА
Скорее
Тащу тя к батарее...
Враз
Книжица пропала…
И ты муркАешь:
«Мало!…»