Кое-что о темноте и замужестве

Олеся Алиевна
И – как драже – рассЫпалось…
А потом
               по ночам просыпалась…
Кошмары –
                что «не жена ты мне больше!»…
И – не нужна…
                От синего дымного марева
Почти забывала имена
                памяти,
Погибшей уже под обвалами
Где-то в ущелье…
                Кандагарском или Кармадонском –
Она не помнит…уже.
Но по полу темнеющей комнаты –
                манит кошку –
                рассыпает драже…