Вы забралі маё сэрца ў палон
Хоць ведалі, што я не адзіны
Для вашага сэрца не самы каханы
Наступны, які быў Вамі любімы...
Я ўжо не турбую вашыя думкі,
Бо не сапраўдным было каханне
Салодкае сэрца мае, але з горкім прысмакам
Пад’еліся крышкачку? Дзякуй!
Усё патаму, што Вы іншаю сталі,
Але ж паколькі вы ўжо, не вы,
Чаму б Вы мне гэта раней не сказалі
Перш чым мяне сабой атруціць!
Што ж Вы зрабілі для нашага шчасця?
Ці спрабавалі Вы бы блізкаю быць
Смех, толькі успомніць, што Вы казалі!
Нашы вячэры, як мне забыць!
Калі ўвечар і памяць паступова знікае
Смутак у маім сэрцы, зноў ажывае
Мае думка больш, за мора
больш, чым у моры, ці акіяне кіпіць!
Але чаму б раней Вам не сказаць пра тое
Што кахаючы Вас, мне ніколі каханым не быць....