Пякучы,востры даўні боль...
Баліць нутро і сэрца ные,
Бо прападае сэнсу соль,
Душа пакутна рвецца ў Вырай.
Навокал толькі жаль, туга,
Пахмурны смутак і жалоба...
Надзея з верай, бы смуга,
У шэрагу стаяць асобным.
Яны тут, побач, каля нас
Таксама корчацца ад болю:
Сябры навечна, не на час -
Бо не адвернуцца ніколі!
Калі ж развеецца туман?
Павее свежы ветрык волі,
Прагоніць жорсткасць і абман?
Чакаем шчасця: лепшай долі...
04.04.2013