чаму ты сціх? мой дух-вятрыска,
чаму спыніўся, хопіць! - адгукніся,
дзе б ты ні быў, малю цябе, знайдзіся,
бо без цябе, не маю сэнсу жыць!
куды падзелася, дзе тая, твая моца?
што крылы напаўняла чараўніцтвам
і сэрца сагравала хараством
ці ў начы, ці зранку, увечары ці днём
чаму ты сціх? твае замоўклі струны,
што песняй сустракалі кожны дзень
цяпер я не ўпэўнены, што іх калісь пачую
па ім мой плач, ўсё ж, гучыць мацней...