Я пішу сам сабе, гавару сам с сабою,
Куды мне падзеці ўсе думкі свае?
Напэўна, за шчасцем, куды мы ідзём
Не тою сцяжынкай, мяне розум вядзе
І я блукаю і штосьці крычу,
Адзін сярод лесу... Во дзе дзівак?
Кожны свой крок у жыцця я краду
Марнуючы кожны свой час
Я калісьці памру, не разумны, дурны
Не злічу і паловы на небе я зор,
Але ж я паспрабую, і штосьці ствару
Перш чым павенчаны буду з труной