Пераклад. Б. Пастарнак

Демьянова Татьяна Дмитриевна
Пераклад. Б. Пастарнак. "Недатыка й ціхоня..."

Недатыка й ціхоня – як ёсць –
 зараз ты ўся – агонь-аганёчак.
 Дай замкну я тваю прыгажосць
 у цямніцу – у верш-церамочак.

 Паглядзі, як гульнёй агнявой
 азарае "арандж" абажура
 край акна, падаконнік, пакой,
 нашы цені і нашы фігуры.

 Ты з нагамі крыж-накрыж сядзіш
 на тахце – па турэцку, няйначай, –
 і ляпечаш – о, мой ты малыш! –
 аба ўсім ну зусім па-дзіцячы.

 Задуменная, ніжаш на ніць
 жменьку пацерак – як жа парвалі?! –
 і спрабуеш са мной гаварыць
 пра дарослыя рэчы рэалій.

 Кажаш, пошлае слова – “любоў”?
 Я прыдумаю назву другую
 і ўвесь свет – мора створаных слоў,
 як захочаш ты, перайменую.

 Ды не выдасць твой сумны выраз
 пачуцця невычэрпнага залеж –
 твайго чуйнага сэрцайка пласт.
 Ну навошта ты вочы хаваеш?

 15.06.2013

Б. Пастернак "Недотрога, тихоня..."

Недотрога, тихоня в быту,
 Ты сейчас вся огонь, вся горенье,
 Дай запру я твою красоту
 В темном тереме стихотворенья.

Посмотри, как преображена
 Огневой кожурой абажура
 Конура, край стены, край окна,
 Наши тени и наши фигуры.

Ты с ногами сидишь на тахте,
 Под себя их поджав по-турецки.
 Все равно, на свету, в темноте,
 Ты всегда рассуждаешь по-детски.

Замечтавшись, ты нижешь на шнур
 Горсть на платье скатившихся бусин.
 Слишком грустен твой вид, чересчур
 Разговор твой прямой безыскусен.

Пошло слово любовь, ты права.
 Я придумаю кличку иную.
 Для тебя я весь мир, все слова,
 Если хочешь, переименую.

Разве хмурый твой вид передаст
 Чувств твоих рудоносную залежь,
 Сердца тайно светящийся пласт?
 Ну так что же глаза ты печалишь?

1956