каму ж гэта шчасце наканавана?
гэта ўсё казкі - навокал імгла!
і шэрыя сцены ніхто не схавае
ніводны шпалеры, ні фарба твая
памерлі ўсе мары і летуценні
і мроя краіна зышла ў заняпад
скаціліся ў бездань былыя надзеі,
а веры увогул няма
засталіся шанцы яшчэ затрымацца
але ж гэта цяжка ўсе, не сцярпець,
глядзень на падмаства і ўсміхацца
цьвярозым застацца, не звар'яцець