Моя осень безгрешна -
Как деревья наги, -
Есть одна лишь погрешность:
Реже солнца круги.
Прикасается к коже
Серой космой дождей:
«Ты еще не заложник
Отозревших идей?
Чтоб почувствовал голод
Истомившихся губ,
Неистраченный солод
Я в сосуд закую».
И купается в лужах
Бесенята-листва,
Ждет, когда же завьюжит...
С плеч долой голова!
...Обними меня, осень,
Бабьим летом согрей,
До исподней и вдосталь
Жар последний разлей!
06.10/13
ДЗІВАЦТВЫ ВОСЕНІ
(пераклад на беларускі
Валянціны Баранавай 2,
http://www.proza.ru/2013/10/07/1042
http://www.stihi.ru/2013/10/07/4782)
Мая восень цнатлівая -
Калі дрэвы нагі, -
У адным толькі схібіла:
Далеч з слёзнай смугі.
Датыкнецца да скуры
Шэрай пасмай дажджоў:
«Хіба чорствы ці хмуры,
Ці закладнік чаго?
Каб адчуў моцны голад
Ўшчэнт сасмягнутых вуст,
Непатрачаны солад
Ў посуд цуд закую».
І купаецца ў лужах
Чарцянятка-лісцё,
Ўсё чакае віхуры...
Што здзярэ проч асцё!
...Абнімі мяне, восень,
Летам цёплым сагрэй,
Каб зноў выйшаў на ростань
Каля родных дзвярэй.