* * *
Я рамонкавыя зёлкi
Буду ўранку гатаваць,
I стракатыя вясёлкi
Над краiнай маляваць.
Тое варыва-гарбата
Незвычайны мае смак:
Як салодкага багата –
Дабрабыту добры знак.
Але большасьцю ня цукар
Уладуе пачуцьцём
(Саладжавы смак – то цуда),
Горкi смак – мае жыцьцё.
Горасьць – сябра мой нязьменны,
Ты чаму такi сумны?
Празябаюць на каленах
Бацькаўшчына й сыны.
Цяплыня прабегла сьцiсла,
Зноў гарбату гатаваць,
Смак пачне салёна-кiслы
Неўзабаве панаваць.
Я той смак салёна-кiслы,
Як сьлязовая вада,
Абнаўлю чароўным лiсьцем,
Кабы не было шкада,
Што падманную гарбату
Частуе дасель народ.
Божа, падтрымай да кратаў
Думкi вольнае зварот!