Кала станцийи

Павел Безъязычный
           Кала  станцийи.

                Слова  П. Безъязычного.

Кала  станцийи – будя  камуна!
Захадились  йие  бадавать.
Ни  канторы  пакыля,  ни  клуни -
У  хлявах  давадилася  спать!

Вось – суджанцы  спридвеку  арали,
Апхадились  вавек  бяз  грашэй -
Камунисты  у  Доли  дастали
Дли  камуны  найлучьчих  людей!

Кала  Суджы  спридвеку  трымались,
Якась  голат  вдалось  пяряжыть.
Бачиш,  голаду  дужа  злякались -
Кращя  блиска  ад  гораду  жыть!

Дак  ускрозь  на  базаря  казали,
Шо  уместя  пачьнуть  начювать!
Нават  трахтар  идеся  схавали,
Шоб  усех  адяялам  вкрывать!

Ня  вдалася  чягося  камуна –
Няприкладна  було  бяз  грашэй,
Паказали  камора  та  клуня,
Камунизьм – ня  для  нашых  людей!

Камунисты  ускрозь  галасили,
Шо  найлучьчяй - була  ба  бжала,
Колькя  б  мёду  калоды  насили,
А  бжала – бяз  грашэй  ба  жыла!

Камунары  да  хат  развярнулись -
Захадилися  йих  бадавать.
Ад  камуны  усе  адвярнулись -
Занудилися  трахтар  чякать!
 
Ня  вдалось  утрыматца  камуня,
Выявляйитца - проста  калхоз!
Дак  пускать  ня  даводитца  слюни,
Даля – нечяга  нюхать  навос!

Хать  у  горадя  й  трохи  заробиш -
Боля  ты  ня  уздрейиш  бяды!
З  маладыми - ничёга  ня  зробиш:
Йих  у  горад  вязли  паязды!