Песьня Валяньтины

Павел Безъязычный
 
        Песьня  Валяньтины.

                Слова  П. Безъязычного.

Мы  на  соннушку  ляжали
Нядалёка  ад  вады.
Жабы  нас  пиряпужали –
Ня  заманиш  утуды!

Рыбу  мы  лавить  хадили
На  далёкайи  ставы.
Толькя  лиски  атачили –
Ня  згубили  галавы!.

Тиряз  лес  каров  пагнали –
Дак  утам  камарь  напал!
А  пакыль  мы  утякали,
Ён  худобу  распужал!

Вось – иде  здаровай  беряг,
Рак  у  рецця  захварел.
Парашку  дали  мы  зверю –
Бядалага  акалел!

На  завалинця  сидели –
Дош  сабе  зы  стрехи  лил.
Бесав  мечик  мы  уздрели –
Ён  щяхетник  пярябил!

Дож  на  вулиця  лапочя -
Ён  вутятам  вухи  мочя.
Дед  глидитца  у  ваконца,
Чи  ня  гляня  чясам  сонца?

За  давношнимя  славами
Шо  було – усё  рамно:
За  лясами,  за  далами,
Дужа  давняя  яно!