Старая та чяртянята

Павел Безъязычный
    Старушка  и  чертенята
    (Старая  та  чяртянята).

                Слова  А. Блока,  перевод  на
                северский  язык  П. Безъязычного.

Пабувала  старая  дли  Тройицы -
Нешта  глынула  цэльнай  карец.
Спачивая  дли  белай  аколицы,
Абвихая  старую  вятрец.

Дак  зайшлись  чяртянята  та  зайчики
Та   дивуютца  скрозь  у  кущях
На  аклунак,   дрючёк  та  на  крайчики,
На  анучи,  шо  у  лапатнях.

«Прахажанка  жа,  майбыть,  завадя  нам:
Та  й  глядись,  абвярнетца  бядой -
Причястилась,  надыхалась  ладанам,
Напилася  святою  вадой,

Наравить  кала  шляху  миж  голками
На  зялёнаю  травку  присесть,
Шоб  за  ветрам  па  лесу  над  ёлками 
Хутка  вестку  пра  Бога  разнесть…»

Валахатайи  бесятца,  каютца
Та  глидятца  усё  на  дрючёк,
Куралесють  сабе,  кубаряютца,
Ис  капытцав  злятая  пясок:

«Ты  прабачь  нас,  старая  та  божая -
Нам  ня  треба  Святыя  Мяста!
Нават  вера – с  тваёю  нясхожая,
У  сваёга,  з  галявы,  Христа.

Адзываютца  сёла  пагрозами,
Гразавая  над  нами  вясна,
Та  ускрозь  миж  вясняными  грозами
Трохи  светитца  й  нам  Купина…»