Гамонка пра навуку та дяржаву

Павел Безъязычный
      Гамонка  пра  навуку  та  дяржаву.

                Слова  П. Безъязычного.

Вось – бяс  тяорийи  ня  абайтитца:
Як  истваряйитца  ноня  прадукт?
Соки  зямли,  та  й  знаттё  пригадитца,
Та  й  капитал,  а  тады  ужа  труд!

Нашу  зямлю  нам  батьки  запавели,
Колькя  руды  за  йие  пралилось! 
Хать  ба  суседи  чягось  ня  схатели -
Бачьчина  будя  давеку  та  скрось!   

Скажам,  сусетка  ня  зная  упину –
Треба  паставить  ией  укарот:
Ня  разбиратца,  аткыля  причина -
Зразу  закутать  пражорливай  рот!   

Сунитца  голат  с  кащявай  рукою
Чи  привярнетца  якаясь  бяда -
Распаряджатца  спатковаю  доляй
Проста  павиннай  народ  усигда!

Места  згадилась  дли  калихтивизма!
Боля  ня  прийдитца  галадувать.
А  гарлахватам  арав  камунизьма
Яйца  патребна  зусем  адарвать!

Толькя  трудягу  нихто  ня  примуся
Зразу  пратрынькать  здабытки  труда,
А  ня  бадуя  завады  разруся -
Дак  ня  разлучя  з  бядою  вада!

Ежали  жыть  у  хватеря  дазволя -
Грошы  свайи  увазьме  у  мамент,
Ежали  грошы  у  банк  ён  паложа –
Тожа  адержа  ён  твёрдай  працэнт!               

Нязразумела  астанняму  гою?
Дак  бяз  дяржавы – працэнту  няма!
Ладу  патребна  ускрось  та  спакою,
Дли  няприкладных – патребна  тюрма!               

Як  капитал  ня  здабудя  уладу -
Дак  з  галяками  павымруть  усе!
У  галяков – ня  стривайитца  ладу,
На  пралитарскай  ня  выйдя  назе!

Хочяш  бяс  продыху  дёнки  скакать -
Можаш  ты  завтра  акрайцы  збирать,
Тольки  усхочиш  пражыть  бис  труда -
Дак  ня  разлучя  з  бядою  вада!

Треба  патроху  дружыть  з  галавою,
Годя  ускрось  галасить  та  стрильлять:
Нават  працуйиш – з  адною  нагою
Годя  хвалитца  усех  апскакать!               
               
Вось  ба,  знаттё  ня  знавала  навалы -
На  дабування  патребна  вяки!
Жить  бяз  знаття,   хать  у  кращям  кагаля,
Можуть  атсунуть  сабе  диваки!

Дак  у  знаття - гаспадарь,  як  у  хаты, -
Тольки  миргни,  як  шпиёны  упруть!
Згодам  прачюхався,  буть  ты  багатай -
Будяш  рабить  найпрастейшай  прадукт!

Хватя  зямли,  та  й  нябачяна  силы,
Та  й  капиталами  можна  крутить,
Толькя  пад  бокам  паблискують  вилы -
Будя  знаттё,  шоб  усё  запустить?

А  салавьяня –  зямлю  калупали,
Иншага  боля  ня  знали  жыття, 
Нешта  павек  толькя  працу  спазнали? -
Дак  ня  бувала  йие  бяз  знаття!

Толькя  турбот  у  людины  навалам -
Купа  патреб  дли  лютскога  жыття:
Гарная  праца,  зямля  с  капиталам -
Боля  усёга  карысть  ад  знаття!

Дак  бяз  знаття – й  на  базаря  завада,
Справа  паможа  рабочим  рукам!
Як  пралитарскай  зрабилась  улада -
Дак  няпатребна  знаттё  галякам!

Вось,  як  марксисцких  ня  слухали  баяк -
Та  й  шкаляры  усхитрятца  спайнять!
Даля  крайина  упёртых  «Нязнаяк»
Проста  ня  зможа  з  йимя  иснавать!               

Як  бяз  устанку  законы  кульгають,
Врас  прарастають  законы  тайги!
Як  адвярнувся - изнов  пачинають
Шкоду  народу  рабить  вараги!    

Севярцы  раня  завады  ня  знали,
Та  й  на  знаттё - аппирайитца  жысть:
Йих  у  дяржавя  ускрозь  аббирали -
Треба  й  дяржавя  нясти  йим  карысть!

А  дли  якойся  нябачянай  справы
Треба  й  дяржавя  людям  патсабить!
Вось - ня  працуя  знаттё  бяз  дяржавы!
А  галякам - ня  завада  рабить!               

Можа,  дяржава  народу  згадитца?
Годя  марксистам  усех  грабавать?
Вось  ба - гасподам  усюду  узбитца!
Треба  законами  йим  памагать!

Ни  для  грабёшки  та  марнай  забавы –
Люди  убачили  дужа  давно -
Дак  ня  працуя  знаттё  бяз  дяржавы,
Хать  хлябаробам  згадитца  яно!               

Севярцы  раня  дяржавы  ня  знали,
А  пачяпилась – дак  мечь  та  пуга!
Вось - як  гамонку  зусем  захавали,
Нешта  чякать  ад  яе  пирага?

Нешта  уладу  знаттё  захапила,
Нешта  заместа  каняки - матор?
Хочяш,  шоб  гарна  усё  зарабила?
Меня  пьяти – ня  бувая  аппор!