“Сябры мае, выдатны наш саюз!”
Сказаў калісьці класік - Пушкін Саша.
Мы скінулі праблем надзённых груз
І вырваліся да прыроды нашай.
Гарэлка, сонца, рэчка і шашлык -
Агонь і лёд ранейшых успамінаў ...
Я размаўляць прыгожа не прывык,
I зап'янелы мозг мяне пакінуў.
Так вздрогнем жа, падымем і - да дна!
Няхай жыццё напоўніцца, як чаша,
А наваколле чуе да відна,
Што гэтае жыццё, дарэчы, наша!
29.09.2012