У цемру ночы, быццам у пустэчу,
Глядзяць мае ўстрывожаныя вочы:
Чакаю я, чакаю я сустрэчы,
Сустрэчы з тым, хто мне прызнацца хоча.
Прызнацца, як стаміўся у пустыні
Халодных душ - шукаць білет ільготны,
Стаміўся прасаваць спіной прасціны
І маляваць "пастэльныя палотны".
Як мне сябе паводзіць пры сустрэчы?
Прыняць і дараваць, забыўшы крыўды,
Накрыць на стол, абняць рукамі плечы,
Як быццам вечна ён са мною быў ды
Не кідаў подла ў роспачы смяротнай,
Не уцякаў у ноч аднамаментна
І падмяніць білет яго ільготны
Аселага жыцця абанементам?
Гляджу я ў цемру ночы, у пустэчу -
Не, не дарэмна Бога я прасіла.
Чакаю я, чакаю я сустрэчы,
Сустрэчы з тым, каго прагнаць не ў сілах.
23.12.2012