Славомир Адамович Сникла энергия слова и тела

Ковальчук Ан
Сникла энергия слова и тела
И осталось главенство снов
Боже, как сумашедше  хотела
Эта женщина многих даров

Как же шептала она "Ты прелесть"
Как же просила "Еще... люби..."
И перманентно плыла на нерест
Из моря шартреза в реку шабли

Славамір Адамовіч

Зьнікла энэргія слова і цела,
І засталося вяршэнства сноў.
Божа, як непасрэдна хацела
Гэта жанчына маіх замоў.

Як жа шаптала яна: «Ты прелесть...».
Як жа прасіла: «Ещё... люби...».
І пэрманэнтна ішла на нераст
З мора шатрэзу ў раку шаблі.