Падзяка
Вы мне жыццём і забыццём былі,
I першым, і апошнім спадзяваннем.
За Вамі я ішоў на край зямлі
На выспу сноў, што звалася каханнем.
За Вамі йшоў, і Вы мяне вялі
Па сцежках роспачы і ўратавання,
I я не ведаў, скончыцца калі
З жаданымі пакутамі блуканне.
Я адставаў, я Вас дагнаць хацеў,
Нясмелы ў ранішніх сваіх намерах.
Рака тугі цякла, і ўсё круцеў
З агеньчыкам мальбы чаканы бераг.
У шчырасць нябыцця рака ўцячэ.
Сябе саміх дагнаць не змогуць хвалі,
Не ведаю, ці будзеце яшчэ,
Ды дзякуй, што былі і што кахалі!
(Рыгор Барадулiн)
Благодарность
Вы жизнью слыли, слыли забытьём
И первым, и последним упованьем.
На край земли за вами шёл тайком
На остров снов с любовным воздыханьем.
За вами брёл, и вы меня вели
Дорогами отчаянья, спасенья.
И вновь гадал, когда же все мои
Закончатся страданья и хожденья.
Я отставал, я вас догнать хотел
И собирал в букет цветущий вереск,
Но каждый раз в желаниях робел,
И круче становился встречи берег.
Года скитаний канут в забытьё.
Самих себя догнать не смогут волны.
Не знаю, завтра будете ещё,
Но все ж спасибо за любовь по полной!
03.03.14г.