Я выдумаў цябе…
Я выдумаў цябе, ці ёсць
Ты сапраўды на гэтым свеце,
Як ёсць адчай, як ёсць мілосць,
Як ёсць спякота ў кожным леце.
Калі не выдумаў, тады
Чаму цябе няма са мною
Ля абначэлай чарады,
Пад аблачынай праліўною?
Ля абначэлай чарады
Маіх гадоў, што засталіся
Шукаць забытыя сляды
На доле і ў нябеснай высі.
Пад аблачынай праліўной
Маёй гаркоты і маркоты,
Па той адной, па той адной,
Якую ведаеш даўно ты.
Табой назвалася яна —
Чыя мана, чыя віна...
(Рыгор Барадулiн)
Я выдумал тебя…
Я выдумал или приснилось,
Что существуешь ты на свете,
Как есть отчаянье, как милость,
Как есть жара в пришедшем лете.
Если не выдумал, скажи:
Ну почему ты не со мною
И почему опять в дожди
Один под тучей проливною?
Сквозь эти вечные дожди
Годов, что горечью нависли,
Ищу забытые следы
На суше и в небесной выси.
Под этой тучей проливной
Моих страданий и печалей.
Под ней одной, под ней одной
Что небеса нам указали.
Тобою назвалась она –
Чья ложь в том или чья вина…
06.03.14г.