Ты - Радзiма мая, сэрцу родная,
Ты праслаўлена ў песнях вякоў,
Ты такая, як поле, шырокая;
Ты - сумленне маiх землякоў.
Ты такая, як мора, глыбокая,
Для цябе я валошкi збяру…
Ты, як воблачка, лёгкая- лёгкая,
Ты - Радзiма мая, Беларусь.
Ты святымi хрысцiла нас водамi,
Дзе анёлачкi ў кроплях расы,
Спавiвала бярозавым водарам -
Я не ведаю большай красы.
Да грудзей прытуляла знядоленых,
Малаком частавала Зямлi,
На руках калыхала ты стомленых,
Каб табою, Радзiма, жылi.